Dzisiaj kończę temat wzorców uczenia. Poniżej opisy ostatnich dwóch.
A co do treningu, to tak. Ćwiczyłem. Włącznie z czytaniem „fotograficznym”.
WSR (świadomość: wzrok, podświadomość: słuch, nieświadomość: ruch)
Język: Mówi z uczuciem i emfazą. Uwielbia opowiadać, udzielać wyjaśnień, przekonywać. Mówienie na głos pomaga mu uporządkować myśli i podejmować decyzje. Używa wtrętów słownych takich jak „eee”, „no”, „wiesz”. Lubi oddziaływać na ludzi słowami.
Zaraz się biorę do treningu. Piramidy słów ćwiczę mimo, że mi nie wychodzi. Bardziej odgaduję niewidziane słowa po dostrzeganym fragmencie, niż je widzę. Z tablicami Schultego też nie wychodzi tak dobrze jak bym chciał. W zależności od dnia zapamiętuję 5 – 6 pól (bez dopatrywania się logiki – a o to chodzi). Sumowanie kości, po wstępnym treningu (ćwiczenia z 10 kośćmi) wychodzą lepiej niż bez rozgrzewki. Jeszcze się nie zniechęcam mimo, że mnie choróbsko rozkłada. A na dworze biało… Mam nadzieję, że na Święta się to wszystko nie rozpłynie.
Każdy projekt lub zadanie składa się 3 faz: inspiracji, kryzysu i stabilizacji. Faza inspiracji to pierwszy etap, w którym uczestnikom towarzyszy euforia spowodowana nowością, zapałem i entuzjazmem. Nic, tylko świetlana przyszłość. Po tym, jak emocje opadną i pojawiają się pierwsze trudności albo niepowodzenia pojawia się faza kryzysu. Po pokonaniu przeciwności następuje stabilizacja, w której wiadomo, jak radzić sobie z niepowodzeniami i, w ogólności, widać światełko w tunelu do owej przyszłości widzianej w fazie pierwszej.
